“ตอนที่ผมยังทาสีหมวกกันน็อคในห้องใต้ดินที่บ้านพ่อแม่ของผม ผมก็ตากหมวกให้แห้งในตอนกลางคืนในเตาอบในห้องครัว” เจนส์หัวเราะขณะหวนคิดถึงเวลาที่เขาทำหมวกกันน็อคสำหรับตัวเองและลูกค้ารายแรกของเขาในวิบาก “วันรุ่งขึ้นแม่ของผมจะอบเค้กในเตาอบเดียวกัน ผมจึงมีความสุขที่พ่อแม่ของผมยังมีชีวิตอยู่และไม่มีปัญหาสุขภาพ! เพราะในตอนนั้นเสื้อคลุมใสเต็มไปด้วยตัวทำละลาย และห้องครัวทั้งห้องก็จะมีกลิ่นเหม็นเหมือนนรก ทุกวันนี้ตัวทำละลายดีกว่ามาก แต่เมื่อ 20 หรือ 30 ปีที่แล้วมันแย่มาก”